istorio batzuk
Hemen nago berriro!
Esan nizuen idazteari emango niola ! eta hementxe natorkizue bi gauzatxoekin, biak udararekin lotuak.
Uda honetan, oporretan, dendako istorioak gogorarazi zizkidaten pare bat une bizi izan nituen, bai horixe! Eta pentsatu nuen: hau blogean kontatu behar dut. Lehenengoa arratsalde batean izan zen, itsas ondoko azoka txiki batean paseatzen, ezer zehatzik bilatzeko asmorik gabe, postuen artean, eskuz egindako haur-arropa batek atentzioa eman zidan. Jantzi guztien artean, tirantezko soineko bat ikusi nuen, kotoizkoa, lore-estanpatu xume batekin, hegada batean, asko jiratuko zuela agintzen zuen bat. Eta berehala etorri zitzaidan burura dendako aspaldiko eszena bat :
Bost bat urteko neskatoa sartu zen, eta, nik agurtu ahal izan baino lehen, esan zidan: “Asko jiratuko den soineko bat nahi dut… baina asko, e? Arratsalde hartan batzuk probatu genituen.
Neska jiratzen ari zen, gelditu eta “hau gutxi” edo “hau ez da behar beste biratzen” esaten zuen, izugarri gustatu zitzaion bat aurkitu genuen arte. Aukeratu zuenean, irribarre egin eta esan zidan: “Hau bai, honek ondo egiten du egan» esanda utzi ninduen.
Azoka txikiko soinekoa ikustean, pentsatu nuen haurren modak baduela horrelako asko: ez da soilik ehunak, tailuak edo koloreak. Ilusioa, jokoa eta nortasuna ere bada. Haur batentzat, jantzi bat zerbait berezia izan daiteke: korrika gehiago egiten duten zapatilak,
jertse “leuna, hodei bat bezalakoa” edo esploratzaile sentiarazten duen kapela.
Bigarren pasadizoa txosna batean izan zen, afarian. Ondoko mahai batean, haur bat bainujantzi bat zeraman bere superheroi kutunarekin. Ez zirudien ezer berezirik… amak lotarako kendu behar zuela esan zion. Berak, munduko seriotasun guztiarekin, erantzun zuen: “Ezin dut. Nire oporretako uniformea da. ”
Barre eginarazi zidan, baina baita pentsatu ere: jiratzen ari zen soinekoa zeraman neskato hura bezala, mutikoak zerbait aurkitu zuen jantzi soil batean, desberdin sentiarazten zuena. Eta hori, arropa baino askoz gehiago da.
Azkenean, eszena txiki horiek gogorarazten didate zergatik gozatzen dudan hainbeste nire lana: jantzi bat istorio baten parte nola bihurtzen den ikustea.
Izan ere, arropa saltzea, familia askok etxera eramaten dutena asko gordeko duten uneak dira erosi ziren denboraldian baino denbora gehiago.
Zuen seme-alaben jantziren batek badu istorio bat atzean? Konta iezadazu iruzkinak, agian hortik aterako da blogaren hurrengo sarrera.